tożsamość małżeństwa

9 czerwca 2015 roku w wyniku przeprowadzonego w Parlamencie Europejskim głosowania przyjęto kontrowersyjny raport autorstwa M. Noichl dotyczący strategii na rzecz równości kobiet i mężczyzn po 2015 r.

Przyjęty przez PE raport pod pozorem walki o poprawę sytuacji kobiet propaguje ewidentnie ideologiczne cele, które z rzeczywistymi potrzebami kobiet niewiele mają wspólnego. Stanowi on kolejny element szeroko zakrojonej akcji wywierania presji na te państwa Unii Europejskiej (takie jak Polska, Węgry czy Malta), które opierają się presji środowisk skrajnej lewicy w zakresie ochrony ludzkiego życia, tożsamości małżeństwa i autonomii życia rodzinnego.

EPP celem powstrzymania uchwalenia kontrowersyjnego raportu zgłosiła rezolucję alternatywną, która ograniczała negatywne aspekty raportu Noichl choć ich nie eliminowała, promując Stambulską Konwencję RE. Poparcie rezolucji zapowiedzieli również konserwatyści z ECR. Niestety, głosowanie nad rezolucją alternatywną nie było imienne i w efekcie nie uzyskała ona spodziewanego poparcia większości.

Raport Noichl został wobec tego przyjęty większością 341 głosów (49%) do 281 przeciw (40%). 81 osób (12%) wstrzymało się od głosu lub było nieobecnych podczas głosowania.

Aborcja i SRHR

Uchwalony raport, wbrew postanowieniom poczynionym w 1994 r. podczas konferencji kairskiej, w zakres pojęciowy terminu „zdrowie i związane z nim prawa reprodukcyjne i seksualne” (Sexual and Reproductive Health and Rights - SRHR) umieszcza m.in. aborcję, wskazując ją – w sposób sprzeczny z konkluzjami Kairskiej konferencji populacyjnej ONZ – jako jedną z metod planowania rodziny (pkt 53). Tymczasem, osiągnięty w 1994 roku konsensus państw członkowskich ONZ właśnie takiemu rozumieniu aborcji bardzo jednoznacznie się sprzeciwiał. Znamienne jest to, że rezolucja Noichl w ogóle się nie powołuje na dokument końcowy konferencji Kairskiej.

Uznanie aborcji za jedno z praw podstawowych oraz za metodę planowania rodziny, jak i same naciski ze strony Unii Europejskiej na państwa w celu przyjęcia określonej polityki w zakresie praw reprodukcyjnych i seksualnych są niedopuszczalne także ze względu na obowiązujące prawo UE. Zgodnie z art. 168 TFUE, państwa członkowskie mają wyłączną kompetencję w zakresie formułowania i realizowania polityki zdrowotnej, a Unia może co najwyżej podejmować działania wspierające. Raport Noichl nie posiada zatem mocy prawnej a jedynie jest aktem politycznej presji wywieranej na państwa członkowskie.

Uczynienie aborcji prawem podmiotowym jest stałym postulatem ekstremistycznych środowisk feministycznych, które zdołały zadomowić się w strukturach międzynarodowych i używają obecnie Unii Europejskiej lub ONZu jako narzędzi do wywierania presji na poszczególne kraje, skłaniając je do stopniowego akceptowania skrajnych postulatów lewicowej ideologii. W świetle tych ideologii macierzyństwo jest ukazywane jako czynnik utrwalający rzekome patriarchalne struktury w społeczeństwie a upowszechnienie aborcji ma służyć wyzwoleniu kobiet.

LGBT

Raport M. Noichl wzywa również państwa członkowskie nie tylko do upowszechnienia kontrowersyjnej procedury in vitro, ale także do udostępnienia jej wszystkim „bez dyskryminacji” (pkt. 59). Wezwanie to stanowi realizację haseł subkultur homoseksualnych, które postulują wykorzystywanie macierzyństwa zastępczego (surogacji) celem umożliwienia, w drodze in vitro, posiadania potomstwa przez pary tej samej płci. 3 maja b.r., w Brukselii odbył się specjalny międzynarodowy kongres środowisk homoseksualnych oraz przedsiębiorstw parających się in vitro i surogacją, w ramach którego promowano homoseksualne „ojcostwo”. Wyraźnie nawiązuje do tego raport Noichl konstatując konieczność otworzenia się i dostosowania prawodawstwa przez państwa członkowskie na nowe modele rodziny, w tym rodziny LGBT (pkt. 31). Chodzi zatem o stworzenie subkulturom LGBT dostępu do wychowywania dzieci.

Edukacja genderowa

Przyjęty raport narzuca również feministyczną optykę w zakresie edukacji, w którym kompetencje posiadają państwa członkowskie, natomiast Unia Europejska może co najwyżej wspierać prowadzoną przez nie politykę (art. 6 TFUE w zw. Z art. 2 TFUE). Raport wzywa natomiast do finansowania przez poszczególne państwa nacechowanych ideologicznie studiów genderowych (pkt 67) oraz do zwalczania tzw. stereotypów płciowych. Mianem stereotypu stygmatyzuje się w ten sposób oczywiste, naturalne zróżnicowania w funkcjonowaniu kobiet i mężczyzn (lit. U, pkt 60, pkt 53). Tym samym, raport promuje równościowy światopogląd negujący istnienie jakichkolwiek różnic między kobietami i mężczyznami.

Podsumowanie

Raport M. Noichl nie jest dokumentem prawnie wiążącym, jednak jego przyjęcie stanowi kolejną próbę wywarcia przez radykalne środowiska presji w celu narzucenia społeczeństwom Europy radykalnej lewicowej ideologii. Znajdujące się w nim postulaty stanowią także jaskrawe pogwałcenie zasady subsydiarności, stanowiącej jeden z fundamentów integracji Europejskiej.

Aktualnie w Polsce na agendę sejmową powracają projekty instytucjonalizacji związków partnerskich. Ta sama, neomarksistowska strategia jest realizowana i w innych państwach naszego regionu. W czerwcu tego roku Rumunom udało się skutecznie powstrzymać analogiczną próbę rozmywania tożsamości małżeństwa i jego unikalnej doniosłości dla życia społecznego. 11 czerwca rumuńska Izba Deputowanych, przytłaczającą większością głosów odrzuciła projekt proponujący uznawanie związków partnerskich zawartych przed notariuszem. Projekt został odrzucony także przez rumuński Senat.

Forsowany przez Remusa Cernea, promotora tak zwanego „świeckiego humanizmu”, został poparty przez zaledwie 6 spośród 581 deputowanych. Prezentowano go jako nie-dyskryminujący zbiór przepisów, gwarantujący heteroseksualnym i homoseksualnym parom prawo do dziedziczenia po partnerze, do zostania współbeneficjentem ubezpieczenia zdrowotnego partnera, do starania się o kredyty hipoteczne jako dłużnicy solidarni.

Rumuńskie pro-rodzinne stowarzyszenia wysłały do Parlamentu memorandum, pokazując, że projekt nie wprowadza do istniejącego prawa małżeńskiego żadnych nowych rozwiązań; jego jedynym celem jest dezintegracja naturalnego sposobu pojmowania rodziny. Memorandum, posługując się prawnymi i socjologicznymi argumentami, przestrzegało, iż projekt, jeśli wprowadzony, przyczyni się niechybnie rozmycia naturalnej tożsamości małżeństwa poprzez instytucjonalizowanie podobnych doń związków, nastawionymi na osiąganie korzyści bez ponoszenia jakiejkolwiek odpowiedzialności, jak ciąży na współmałżonkach. Argumenty te naturalnie nie są nowe. Wręcz przeciwnie, są one nieustannie podnoszone przez obrońców małżeństwa i rodziny w różnych krajach. „Jesteśmy szczególnie wdzięczni Instytutowi na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris, którego znakomita ekspertyza w dziedzinie prawa pomogła nam przygotować bardzo przekonywające Memorandum i, w konsekwencji, skutecznie zablokować projekt” – powiedział Bogdan Stanciu, reprezentujący nieformalne zrzeszenie konserwatywnych organizacji pozarządowych, Koalicję na rzecz Rodziny i Konstytucji (Coalition for Family and Constitution).

Otwarty list z poparciem dla projektu wyszedł z Parlamentu Europejskiego, a konkretnie z tak zwanej Intergrupy na rzecz Praw LGBT (Intergroup on LGBT Rights), i podpisany został przez Michaela Cashmana oraz Ulrike Lunacek, współprzewodniczących Intergrupy.

Rumuński Senat oraz Izba Deputowanych odrzuciły projekt pomimo tego, iż Remus Cernea, inicjator projektu, usilnie próbował przekonać deputowanych zapraszając na debatę parę osób oddających się praktykom homoseksualnym. Posunął się nawet do przywoływania biblijnych cytatów o miłości, co wywołało niesmak u reprezentantów rumuńskiej Cerkwii Prawosławnej oraz społeczności żydowskiej. Konkluzja debat, które miały miejsce w komisji, została zwięźle podsumowana przez członka partii socjaldemokratycznej, Daniela Florea: „Ich preferencje są ich sprawą. My, jako prawodawcy, uważamy, że aktualnie istniejące prawo dobrze reguluje tę kwestię.”

Prawdopodobnie najbardziej interesujące przemówienie wygłosiła Diana Tusha, członkini Parlamentu z ramienia Ludowego Stronnictwa Chrześcijańskich Demokratów. Tusha broniła naturalnej tożsamości małżeństwa oraz rodziny, demaskując ukryty polityczny cel projektu będącego rewolucyjną strategią polityczną skrajnej lewicy. Tusha ostrzegła także deputowanych, iż powinni oni działać zgodnie z podstawowymi wartościami wyznawanymi przez reprezentowanych przez nich obywateli, nie zaś przez unijnych politruków. „Myślę, że wystarczy nam 50-letnie doświadczenie komunizmu, kiedy prawa były nam narzucane siłą, bez względu na specyfikę Rumunii. Nie ma potrzeby traumatyzować przyszłych pokoleń w imię rzekomego postępu, zaprowadzanego w myśl zagranicznej receptury. Ta receptura jest inspirowana kulturowym marksizmem, który reprezentuje pan Cernea. Taka receptura promuje rozpad rodziny, mitów, symboli, dekonstruuje ludzkie zachowanie poprzez zrównanie z ziemią wspierających je filarów.”  

Diana Tusha dodała też, że prawo powinno umacniać prawdziwy stan rzeczy, nie zaś naginać rzeczywistość tak, by pasowała do fałszywych konceptów. „Próba zalegalizowania związków partnerskich jest próbą udowodnienia, że wystarczy wprowadzić kilka przepisów aby sprawić, by ludzie myśleli i czuli się inaczej, że można przeprojektować ideały i wartości ludzkości według własnego upodobania”.

Asociatia "PRO-VITA - pentru Nascuti si Nenascuti" Filiala Bucuresti; www.familynews.ro