Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 20.09.2016
26 września 2014 r. Stolica Apostolska opublikowała swój komentarz do opublikowanych przez Komitet Praw Dziecka (dalej: CRC) 5 lutego 2014 r. uwag końcowych (ang. concluding observations)1 do raportu okresowego Stolicy Apostolskiej z wykonywania Konwencji o Prawach Dziecka.
Jak już kilkukrotnie informowaliśmy, opracowując swoje uwagi CRC wielokrotnie zajmował bardzo napastliwą postawę względem Stolicy Apostolskiej, która według wielu komentatorów świadczy o chęci pozbawienia Watykanu statusu państwa-obserwatora przy Organizacji Narodów Zjednoczonych czyli de facto wykluczenia go z grona państw uczestniczących w pracach ONZ.
Odpowiadając Komitetowi (o którego wątpliwych praktykach już pisaliśmy), Stolica Apostolska w pierwszym rzędzie przypomniała, że międzynarodowe zobowiązania wynikające z ratyfikacji Konwencji łącznie z zastrzeżeniami2 i deklaracjami interpretacyjnymi3 oraz jej protokołami fakultatywnymi są wykonywane przede wszystkim na terytorium państwa Watykańskiego, nad którym pełną suwerenną władzę sprawuje Stolica Apostolska. Stąd też wynikające z Konwencji i Protokołów Dodatkowych zobowiązania odnoszą się jedynie do obywateli Watykanu oraz, w niektórych przypadkach, personelu dyplomatycznego Stolicy Apostolskiej i jej przedstawicieli rezydujących poza terytorium Watykanu.
W dokumencie zauważa się, że Stolica Apostolska nie posiada zdolności ani nie jest prawnie zobowiązana do narzucania powyższych zasad lokalnemu Kościołowi i instytucjom obecnym na terytorium innych Państw, których działalność podlega miejscowemu prawu krajowemu. Próba wprowadzenia Konwencji na terytorium innego Państwa mogłaby natomiast stanowić naruszenie zasady nieingerencji w wewnętrzne sprawy tych Państw.
Dokument podkreśla, że komitet zignorował zasadnicze różnice prawne między Stolicą Apostolską, Państwem Miastem Watykan i powszechnym Kościołem Katolickim. Zrobił to wbrew ugruntowanej w prawie międzynarodowym praktyce oraz ponawianych wciąż (w raportach, pisemnych odpowiedziach i we wzajemnej korespondencji) wyjaśnieniom Stolicy Apostolskiej. Okoliczność ta doprowadziła do poważnych nieporozumień, co do, wynikających z Konwencji, międzynarodowych zobowiązań prawnych Stolicy Apostolskiej7.
Doniosłość tego nieporozumienia jest w pełni widoczna m.in. w paragrafie 8 uwag końcowych nr CRC/C/VAT/CO/28 gdzie pojęcie "duchowego posłuszeństwa"9 obecne w kanonach 331 i 590 Kodeksu Kanonicznego jest interpretowane w sposób sugerujący istnienie po stronie Stolicy Apostolskiej zobowiązania kontroli codziennej aktywności kleryków, osób duchownych i świeckich mieszkających na terytorium suwerennego Państwa.10
Wyjaśnienia dotyczące prawa kanonicznego
W związku z powyższym, Stolica Apostolska, jako suwerenny podmiot prawa międzynarodowego, ponownie zastrzegła sobie wyłączną kompetencję do interpretowania swoich wewnętrznych norm, zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym z zasadą wolności religijnej i wyłącznej kompetencji wspólnot religijnych do organizowania i zarządzania ich sprawami wewnętrznymi11. Ponadto, Stolica Apostolska podkreśliła, że traktatowe organy monitorujące wkroczyły w obszar prawa kanonicznego, które go nie może traktować analogicznie do prawa wewnętrznego Państw narodowych. CRC posiada kompetencje do wypowiadania się jedynie na temat treści unormowań prawa terytorialnego Państwa Miasta Watykan, które stanowi prawo wewnętrzne Państwa-Strony Konwencji. Stolica Apostolska ponowiła zatem następujące, zawarte we wcześniej publikowanych dokumentach, uwagi:
Kontrowersyjne podejście Komitetu do pojęcia "jurysdykcji"
Przedmiotem zainteresowania wszystkich Państw Stron powinno być ze wszech miar wątpliwe podejście do zagadnienia jurysdykcji, wyrażone w paragrafie 8 uwag końcowych nr CRC/C/VAT/CO/2, będące w jawnej sprzeczności ze sposobem rozumienia tego pojęcia w prawie międzynarodowym.
W szczególności, w myśl § 8 uwag końcowych CRC, "poprzez ratyfikację Konwencji"12 Państwo Strona miałaby "zobowiązać się do wdrożenia Konwencji" za pośrednictwem "jednostek i instytucji" żyjących i działających na terytorium innych Państw.13 By uświadomić sobie księżycowy charakter tej tezy CRC wystarczy wziąć pod uwagę, że w przypadku Stolicy Apostolskiej, oznaczałoby to bezprecedensowe wprowadzenie jakiegoś rodzaju uniwersalnej jurysdykcji prawnej tego podmiotu prawa międzynarodowego nad większością Państw-Stron i pogwałcenie ich suwerennych prerogatyw na ich własnym terytorium.
W związku z tymi niecodziennymi twierdzeniami CRC, Stolica Apostolska podkreśliła, że zgodnie z prawem międzynarodowym, Stolica Apostolska nie ratyfikuje traktatów w imieniu każdego katolika na świecie, a przez to nie jest zobowiązana do realizowania Konwencji na terytoriach innych Państw Stron14, zaś religijna i moralna misja Stolicy Apostolskiej która przekracza granice geograficzne, nie może zostać przekształcona w rodzaj "uniwersalnej, jurysdykcji prawnej", która z jakichś powodów stała się przedmiotem zainteresowania organu monitorującego.
Brak poszanowania dla tekstu Konwencji
Zaniepokojenie Stolicy Apostolskiej budzi także brak poszanowania dla tekstu Konwencji, który był starannie wypracowany przez Państwa Strony, w tym przez Stolicę Apostolską (czwarte w kolejności państwo, które ratyfikowało Konwencję). Wynika ono z faktu, że Komitet wprowadza nowe terminy lub zasady, które stanowią odejście od pierwotnego znaczenia słów użytych w tekście Konwencji.15W szczególności:
a) CRC propaguje "aborcję".16 co pozostaje w jaskrawej sprzeczności z Konwencją, zgodnie z którą dzieci wymagają "szczególnej opieki i troski, w tym właściwej ochrony prawnej, zarówno przed, jak i po urodzeniu" (preambuła, par. 9). Propagując aborcję, CRC umniejsza "prawo do życia" dzieci (art. 6) jak również ich prawo do "opieki zdrowotnej w okresie przed i po urodzeniu dziecka" (art. 24.2.d). Ponadto, taka praktyka narusza zasadę niedyskryminacji ze względu na "cenzus urodzenia" (art. 2).
b) promuje "różnorodne formy rodziny”.17 Jednak takiego sformułowania nie znajdziemy w Konwencji. Nie jest ono także nigdzie zdefiniowane. Przeciwnie, zgodnie z Międzynarodową Deklaracją Praw Człowieka zarówno Państwa jak i społeczeństwo są zobowiązane chronić rodzinę opartą na małżeństwie jednego mężczyzny z jedną kobietą, będącą "naturalną i podstawową komórkę społeczeństwa".18Konwencja uznaje taką definicję rodziny gdy powołuje się na Międzynarodową Deklaracją Praw Człowieka w par. 3-4 preambuły i gdy uznaje rodzinę za "podstawową komórkę społeczeństwa oraz naturalne środowisko rozwoju i dobra (...) dzieci", która "powinna być otoczona niezbędną ochroną oraz wsparciem, aby mogła w pełnym zakresie wypełniać swoje obowiązki w społeczeństwie." (par. 5 preambuły Konwencji).
c) forsuje "antykoncepcję"19 pomimo tego, że słowo to nie występuje w tekście Konwencji. Występujący w niej termin "planowanie rodziny" Stolica Apostolska, zgodnie ze swoimi zastrzeżeniami, rozumie jako odnoszący się jedynie do moralnie akceptowalnych metod tj. do metod naturalnych.20
d) pomimo tego, że zgodnie z Konwencją, "oboje rodzice ponoszą wspólną odpowiedzialność za wychowanie i rozwój dziecka" (art. 18)i mają "prawo pierwszeństwa w wyborze nauczania, które ma być dane ich dzieciom" (art. 3 Konwencji i art. 26 ust. 3 Międzynarodowej Deklaracji Praw Człowieka) a edukacja powinna być "ukierunkowana" na "rozwijanie szacunku dla rodziców dziecka" (art. 29 (1) (c) Konwencji),na Państwo Członkowskie wywierany jest nacisk by zapewniło "edukację z zakresu zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego" oraz "informacje o zdrowiu seksualnym i reprodukcyjnym"21 Te sformułowania nie występują w tekście Konwencji i nie są zdefiniowane w prawie międzynarodowym.
e) zasada równości mężczyzn i kobiet (chłopców i dziewcząt) przedstawiane są przez CRC w kontekście "gender" czyli terminu, którym Konwencja się nie posługuje, a które najwyraźniej służy realizacji szerszych ideologicznych celów. CRC odrzuca odwołanie do, uznanej w preambule Konwencji, wrodzonej godności i równości między dwiema płciami jako wyraz "dyskryminacji ze względu na gender"22 jednocześnie wiele miejsca poświęcając ujmowanym w kategorie praw "parom jednopłciowym"23, "orientacji seksualnej"24.
O skrajnym zideologizowaniu CRC świadczy ocena koncepcji przyrodzonej godności ludzkiej zakorzenionej w stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boga oraz koncepcji równości i komplementarności kobiety i mężczyzny, wyrażona w słowach: "komplementarność i równość w godności są koncepcjami które różnią się od równości w prawie i praktyce" i "usprawiedliwiają dyskryminujące prawodawstwo i politykę"25 CRC posuwa się nawet do kuriozalnych wniosków,promujących negatywne stereotypy i nietolerancję wobec katolików, jakoby promocja ochrony rodziny opartej na małżeństwie jednej kobiety i jednego mężczyzny oznaczała, że "Kościół prowadzi instytucje" dyskryminujące "dzieci ze względu na ich sytuację rodzinną".26 Uważny obserwator - zauważa na koniec Stolica Apostolska - mógłby stwierdzić, że zasadę niedyskryminacji próbuje się stosować w pozbawiony skrupułów sposób jako miecz do walki z wolnością religijną.
1. The Committee on the Rights of the Child, Concluding Observations on the Second Periodic Report of the Holy Seeon the Convention on the Rights of the Child, CRC/C/VAT/CO/2, 31 January 2014; The Committee on the Rights of the Child,Concluding Observations on the Initial Report of the Holy See on the Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on the Sale of Children, Child Prostitution and Child Pornography, CRC/C/OPSC/VAT/CO/1, 31 January 2014; The Committee on the Rights of the Child, Concluding Observations on the Initial Report of the Holy See on the Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on the Involvement of Children in Armed Conflict, CRC/C/OPAC/VAT/CO/1, 31 January 2014.
2. Reservations of the Holy See: "a) [The Holy See] interprets the phrase `Family planning education and services' in article 24.2, to mean only those methods of family planning which it considers morally acceptable, that is, the natural methods of family planning.
"b) [The Holy See] interprets the articles of the Convention in a way which safeguards the primary and inalienable rights of parents, in particular insofar as these rights concern education (articles 13 and 28), religion (article 14), association with others (article 15) and privacy (article 16).
"c) [The Holy See declares] that the application of the Convention be compatible in practice with the particular nature of the Vatican City State and of the sources of its objective law (art. 1, Law of 7 June 1929, n. 11) and, in consideration of its limited extent, with its legislation in the matters of citizenship, access and residence."
3. Declaration of the Holy See on the CRC: “The Holy See regards the present Convention as a proper and laudable instrument aimed at protecting the rights and interests of children, who are 'that precious treasure given to each generation as a challenge to its wisdom and humanity' (Pope John Paul II, 26 April 1984).
"The Holy See recognizes that the Convention represents an enactment of principles previously adopted by the United Nations, and once effective as a ratified instrument, will safeguard the rights of the child before as well as after birth, as expressly affirmed in the `Declaration of the Rights of the Child' [Res. 136 (XIV)] and restated in the ninth preambular paragraph of the Convention. The Holy See remains confident that the ninth preambular paragraph will serve as the perspective through which the rest of the Convention will be interpreted, in conformity with article 31 of the Vienna Convention on the Law of Treaties of 23 May 1969.
“By acceding to the Convention on the Rights of the Child, the Holy See intends to give renewed expression to its constant concern for the well-being of children and families. In consideration of its singular nature and position, the Holy See, in acceding to this Convention, does not intend to prescind in any way from its specific mission which is of a religious and moral character”.
4. The Holy See, Initial Report on the Convention on the Rights of the Child, CRC/C/3/Add.27, March 28, 1994, at paras. 1-2; The Holy See, Second Periodic Report on the Convention on the Rights of the Child, CRC/C/VAT/2, October 22, 2012, at paras. 1-5; The Holy See, Initial Report on the Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on the Sale of Children, Child Prostitution and Child Prostitution, CRC/C/OPSC/VAT/1, November 8 2012, at paras. 4-5; The Holy See,Initial Periodic Report to the Convention on the Rights of the Child on the Involvement of Children in Armed Conflict,CRC/C/OPAC/VAT/1, October 22, 2012, at paras. 4-5.
5. The Holy See, Written Replies to the List of Issues in relation to its Second Periodic Report on the Convention on the Rights of the Child, CRC/C/VAT/Q/2 Add.1, January 9, 2014, at paras. 6-8; The Holy See, Written Replies to the List of Issues in relation to its Initial Report on the Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on the Sale of Children, Child Prostitution and Child Prostitution, CRC/C/OPSC/VAT/Q/1 Add.1 January 9, 2014, at paras. 6-8.
6. The Holy See, Presentation of Reports to the Committee on the Rights of the Child at the Interactive Dialogue, 65th Session of the Committee on the Rights of the Child (13-31 January 2014), 16 January 2014.
7. The “moral authority” or “moral leadership” of the Holy See, referred to several times by the Committee (see e.g., CRC/C/OPSC/VAT/CO/1, supra note 1, at paras. 16, 21), does not constitute legally binding authority over anyone. Such leadership cannot be transformed into a treaty obligation. That the central organ of the Church has openly “shared” best practices, especially about child protection going well beyond its strict obligations under the CRC, should not be misinterpreted as suggesting that intra-Church matters fall within the mandate of a treaty body
8. CRC/C/VAT/CO/2, supra note 1, at para. 8; see also CRC/C/OPSC/VAT/CO/1, supra note 1, at para. 3; see the same line of reasoning in CRC/C/OPAC/VAT/CO/1, supra note 1, at para. 7, 13-14.
9. Id.
10. See e.g., CRC/C/VAT/CO/2, supra note 1, at para. 41 (“The Committee is also concerned that in spite of its considerable influence on Catholic families the Holy See has still not adopted a comprehensive strategy to prevent abuse and neglect in the home”). See also paras. 22; 32 (c); 41-43; 51.
11. See e.g., Human Rights Committee, General Comment No. 22 (48) (art.18), Doc. CCPR/C/21/Rev.1/Add.4.
12. See e.g.,Convention on the Rights of the Child, G.A. Res. 44/25, at art. 49 (2), U.N. Doc. A/Res/44/25 (20 November 1989). In addition, the argument is framed in a manner that contradicts the plain meaning of the Convention on the Rights of the Child, which, according to art. 49 (2) of the CRC, provides that States Parties are bound by their treaty obligations when the treaty enters “into force on the thirtieth day after deposit by such [twentieth] State of its instrument of ratification or accession”, and not upon ratification, as suggested by the Concluding Observations.
13. CRC/C/VAT/CO/2, supra note 1, at para. 8; see also CRC/C/OPSC/VAT/CO/1, supra note 1, at para. 3; see e.g., the same line of reasoning in CRC/C/OPAC/VAT/CO/1, supra note 1, at para. 7, 13-14.
14. See e.g., CRC/C/VAT/CO/2, supra note 1, at paras.16; 18; 20; 22; 24; 30; 32; 34; 40; 42; 49; 51; 53; 57; 59; 61; 63; CRC/C/OPSC/VAT/CO/1, supra note 1, at paras. 16, 18, 24, 26; CRC/C/OPAC/VAT/CO/1, supra note 1, at paras. 7, 13-14, 18.
15. See e.g.,CRC/C/VAT/2, supra note 6, at paras. 18; 36 and both sets of Written Replies, generally: CRC/C/VAT/Q/2 Add.1 and CRC/C/OPSC/VAT/Q/1 Add.1, supra note 7.
16. See e.g., CRC/C/VAT/CO/2, supra note 1, at para. 55.
17. See e.g., CRC/C/VAT/CO/2, supra note 1, at para. 48.
18. Universal Declaration of Human Rights, G.A. Res. 217 (III) A, at art. 16, U.N. Doc. A/RES/217 (III) (10 December 1948);International Covenant on Civil and Political Rights, G.A., Res. 2200A (XXI ), at art. 23, U.N. Doc. A/6316 (16 December 1966); International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, G.A. Res. 2200 (XXI) A, at 10., U.N. Doc. A/6316 (16 December 1966).
19. See e.g., CRC/C/VAT/CO/2, supra note 1, at para. 56-57.
20. In its first reservation the Holy See stated the following: (“ [The Holy See] interprets the phrase `Family planning education and services' in article 24.2, to mean only those methods of family planning which it considers morally acceptable, that is, the natural methods of family planning” ).. See also the Holy See’s response to the Committee on this topic CRC/C/VAT/2, supra note 6, at para. 51.
21. Id., atpara. 57 (c).
22. See e.g., CRC/C/VAT/CO/2 , supra note 1, at para. 27-28.
23. Id., at para. 25.
24. Id., at para. 26.
25. Id., at para. 27 (The Holy See argued that each “human being is created in the image and likeness of God”. Moreover, it contended that the principle of complementarity between the two sexes better reflected an objective reality and avoided two extreme views of equality: one that would promote indistinct uniformity, on the one hand, or perpetuate irreconcilable and conflicting differences, on the other hand).
26. Id., at paras. 48-49.
· Zakończyły się konsultacje publiczne projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia, który zakłada umożliwienie sprzedaży tzw. tabletek „dzień po” osobom od 15 roku życia.
Wolności obywatelskie
· Na stronie internetowej Międzyrządowego Ciała Negocjacyjnego (INB) pojawiła się nowa wersja tzw. traktatu antypandemicznego.
Wolności obywatelskie
· W Unii Europejskiej trwają prace nad reformą traktatów unijnych.
Wolności obywatelskie
· Na stronach Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt ustawy o zmianie Kodeksu karnego.
· Projekt dotyczy w głównej mierze penalizacji tzw. „mowy nienawiści”.
· Propozycje zakładają poszerzenie katalogu motywów przestępstwa popełnianego z nienawiści o "orientację seksualną" czy "tożsamość płciową".
