Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).

Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.

Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.

Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.

Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.

W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]

Przejdź do treści
PL | EN
Facebook Twitter Youtube

Memorandum w sprawie nowego unijnego Planu Działania Unii Europejskiej na rzecz praw człowieka i demokracji na lata 2020-2024

Data publikacji: 24.04.2020

Memorandum w sprawie nowego unijnego Planu Działania Unii Europejskiej na rzecz praw człowieka i demokracji na lata 2020-2024

 

Główne tezy:

I. Przedstawiony przez Komisję Europejską i Wysokiego przedstawiciela Unii Europejskiej ds. zagranicznych i polityku bezpieczeństwa „Plan działania UE dotyczący praw człowieka i demokracji na lata 2020-2024” stanowi dokument o strategicznym znaczeniu dla działań zewnętrznych Unii Europejskiej.

II. Szczególne wątpliwości wzbudza zaproponowana procedura przyjęcia ww. Planu działania. W jej konsekwencji, Rada Unii Europejskiej będzie mogła przyjmować stanowiska i podejmować działania w zakresie problematyki praw człowieka i demokracji na arenie międzynarodowej w drodze głosowania większością kwalifikowaną.

III. „Plan działania UE dotyczący praw człowieka i demokracji na lata 2020-2024” obejmuje m.in. postulaty związane z ideologią „gender” w ramach walki z przemocą ze względu na płeć oraz tzw. zdrowiem i prawami reprodukcyjnymi i seksualnymi.

IV. Podczas Międzynarodowej Konferencji na rzecz Ludności i Rozwoju w Kairze (1994) Państwa nie wyraziły zgody na używanie pojęcia „zdrowie i prawa reprodukcyjne i seksualne”, którego definicja jest niejasna. Kategoria „praw seksualnych” została celowo wyłączona z tego terminu jako zbyt mocno nacechowana ideologicznie. Tym samym, w oficjalnym dyskursie międzynarodowym uprawnione jest posługiwanie się kategorią „praw reprodukcyjnych” i „zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego”.

V.  W ramach tzw. „zdrowia i praw reprodukcyjnych i seksualnym” Parlament Europejski wielokrotnie wskazywał, że kobietom ma rzekomo przysługiwać „prawo do aborcji”, zaś brak dostępu do zabójstwa prenatalnego ma być „formą przemocy wobec kobiet”. Jednocześnie, w prawie międzynarodowym nie istnieje pojęcie „prawa do aborcji”, a podczas Konferencji w Kairze uznano, że aborcja nie może być promowana jako jedna z metod planowania rodziny i państwa zobowiązane są do zmniejszania liczby przeprowadzanych aborcji.

VI. Dotychczasowe doświadczenia dowodzą, że na forum ONZ Unia Europejska przyjmowała stanowiska, z których niektóre państwa – w tym Polska czy Węgry – wyłamywały się. Stanowiska, co do których nie było zgody dotyczyły często kontrowersyjnych kwestii objętych Planem działania, takich jak edukacja seksualna czy prawa reprodukcyjne.

VII. Przyjęcie przez Radę Europejską strategicznych celów UE w drodze Planu działania dot. praw człowieka i demokracji może oznaczać, że Unia Europejska będzie zajmować stanowiska oraz przeprowadzać działania i projekty sprzeczne z wartościami chronionymi przez Konstytucję Rzeczypospolitej takimi jak prawo do życia od poczęcia, ochrona tożsamości małżeństwa czy prawo rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami.

VIII. Rekomenduje się, aby Polska wyraziła sprzeciw wobec wniosku Komisji Europejskiej i Wysokiego Przedstawiciela ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa na forum Rady Unii Europejskiej i Rady Europejskiej.

 

  1. Informacje ogólne

W dniu 25 marca 2020 r. Komisja Europejska wraz z Wysokim Przedstawicielem Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa przedstawiła nowy „Plan działania UE dotyczący praw człowieka i demokracji na lata 2020-2024”[1] (dalej: Plan działania). Jest to dokument o znaczeniu strategicznym dla działań zewnętrznych Unii Europejskiej, w którym zarysowane są jej główne priorytety w zakresie promowania praw człowieka i demokracji w stosunku do państw trzecich i organizacji międzynarodowych (ONZ, OBWE i Rady Europy).

Komisja Europejska i Wysoki Przedstawiciel do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa przedstawili również dokument określający procedurę przyjęcia ww. Planu Działania, której realizacja umożliwi Radzie UE podejmowanie decyzji w sprawie polityki zagranicznej UE dot. praw człowieka i demokracji w drodze głosowania większością kwalifikowaną (do tej pory Rada UE podejmowała decyzje ww. zakresie jednomyślnie). Oznacza to, że Unia Europejska mogłaby przyjmować wspólne stanowiska m.in. na forum ONZ sprzeczne z wartościami reprezentowanymi przez niektóre kraje członkowskie, m.in. w temacie dopuszczalności zabójstwa prenatalnego (aborcji).

 

  1. Procedura

Przedstawiając założenia Planu działania dot. praw człowieka i demokracji, na podstawie art. 22 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej[2] Komisja Europejska i Wysoki Przedstawiciel do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa wystąpili ze wspólną propozycją dotyczącą zalecenia Rady Unii Europejskiej do Rady Europejskiej w sprawie przyjęcia decyzji określającej strategiczne cele Unii realizowane w ramach Planu działania UE dot. praw człowieka i demokracji na lata 2020–2024[3]. Rada UE może przyjąć ww. zalecenie w drodze głosowania jednomyślnego.

Wszczęta przez Komisję Europejską procedura przewiduje, iż Rada Europejska podejmie jednomyślnie decyzje w sprawie strategicznych interesów i celów Unii dotyczącej wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz innych dziedzin dotyczących działań zewnętrznych Unii (art. 22 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej). Na podstawie ww. decyzji Rady Europejskiej Rada Unii Europejskiej, stanowiąc większością kwalifikowaną, będzie mogła podejmować decyzje określające działania lub stanowisko Unii we wskazanym zakresie (art. 31 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej). Aktualnie decyzje te podejmowane są zgodnie z zasadą jednomyślności.

 

  1. Priorytety i realizacja nowego Planu działania dot. praw człowieka i demokracji

Przedstawiony przez Komisję Europejską Plan działania określa nadrzędne priorytety i cele polityki UE w zakresie praw człowieka przez następne 4 lata[4]. Jak wskazuje Komisja Europejska, ponad 140 delegatur i biur UE na całym świecie oraz ambasady państw członkowskich będzie na czele wdrażania Planu działania, dostosowując priorytety i cele do lokalnych okoliczności i raportując o ich efektach. Ponadto, Delegatury UE będą współpracować z państwami członkowskimi w celu określenia konkretnych priorytetów w ich krajach działania przez okres pięciu lat. Działalność ta będzie wsparta znacznymi zasobami finansowymi i zapleczem politycznym. Do osiągniecia określonych celów mają przysłużyć się programy i projekty na poziomie krajowym, regionalnym i globalnym, jak również misje i operacje w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO)[5].

Do celów określonych przez Komisję Europejską należą:

  1. Ochrona i wzmacnianie jednostek;
  2. Budowanie odpornych, otwartych i demokratycznych społeczeństw;
  3. Promowanie globalnego systemu praw człowieka i demokracji;
  4. Dostarczanie poprzez współpracę.

 

  1. Zastrzeżenia do Planu Działania na rzecz ochrony praw człowieka i demokracji

 

  1. Promocja ideologii gender i LGBTI

Szczególny niepokój wzbudza treść punktu „Ochrona i wzmacnianie jednostek”, w którym znalazły się postulaty nawiązujące do ideologii „gender” czy LGBTI[6]. Komisja Europejska – chcąc walczyć z tzw. przemocą ze względu gender - planuje m.in. intensyfikację działań na rzecz przyjmowania i wdrażania kontrowersyjnej konwencji stambulskiej. Dokument ten zakłada, że „przemoc wobec kobiet jest manifestacją nierównego stosunku sił pomiędzy kobietami a mężczyznami na przestrzeni wieków który doprowadził do dominacji mężczyzn nad kobietami i dyskryminacji tych ostatnich”[7]. Przemoc ta ma być zjawiskiem strukturalnym, uwarunkowanym gender (w Polsce tłumaczonym na „płeć społeczno-kulturowa”), czy społecznie skonstruowanymi rolami, zachowaniami, działaniami i atrybutami, które dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla kobiet lub mężczyzn[8]. Strategia walki z przemocą przedstawiona w konwencji stambulskiej zakłada zideologizowaną edukację dzieci i młodzieży – w tym seksualną - co może naruszać prawo rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami.

 

  1. Promocja tzw. praw reprodukcyjnych i seksualnych

W dokumencie znajdują się również odwołania do konferencji kairskiej (1994 r.) i pekińskiej (1995 r.) oraz deklaracja zaangażowania w promocję tzw. zdrowia i praw reprodukcyjnych i seksualnych. Termin „prawa reprodukcyjne i zdrowie reprodukcyjne i seksualne” został sformułowany podczas Międzynarodowej Konferencji nt. Ludności i Rozwoju w Kairze (1994). Od samego początku budził on znaczne kontrowersje i do dziś nie jest jasno zdefiniowany, co radykalne środowiska wykorzystują do promocji na szeroką skalę aborcji oraz permisywnej edukacji seksualnej. Podkreślić należy, że za sprawą sprzeciwu licznych państw celowo nie sformułowano osobnej kategorii „praw seksualnych” ze względu na ich ideologiczny charakter. Pomimo licznych zastrzeżeń, pojęcie praw reprodukcyjnych (a czasem również praw seksualnych) jest włączane w zakres różnych dokumentów formułowanych przez międzynarodowe gremia, często w sposób niezgodny z wolą licznych państw członkowskich. Przykładem prób wykorzystania go do sprzecznych z ustaleniami państw celów jest niedawny Szczyt w Nairobi[9] czy trwające prace nad Powszechnym Ubezpieczeniem Zdrowotnym[10]. Podczas tych wydarzeń, państwa członkowskie (w tym również Polska) sprzeciwiały się[11] wykorzystywaniu go, w szczególności dla celów promocji legalizacji zabójstwa prenatalnego. W polskim porządku prawnym stosuje się ponadto wyrażenie „prawa prokreacyjne”, nie zaś „prawa reprodukcyjne”.

Ponadto, należy przypomnieć, iż w prawie międzynarodowym nie istnieje „prawo do aborcji”, a państwa wielokrotnie wyrażały sprzeciw wobec prób utworzenia takiego prawa. Aborcja stanowi pogwałcenie fundamentalnych praw człowieka, w tym w szczególności prawa do życia, wolności od tortur i nieludzkiego traktowania. Stanowi również wyraz jednej z najokrutniejszych form dyskryminacji z powodu m.in. płci, koloru skóry, niepełnosprawności lub po prostu faktu „bycia niechcianym”.

Należy równocześnie zaznaczyć, że problematyka zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego wchodzi w zakres polityki zdrowotnej państw, co do której Unia Europejska ma tylko kompetencje wspierające i nie może dążyć do harmonizacji prawa w państwach członkowskich[12]. Dyskusyjne jest zatem, czy posiada kompetencje do wypowiadania się w tej kwestii i formułowania wspólnych stanowisk.

 

  1. Dotychczasowe stanowiska UE na forum ONZ

Do narzędzi, które mają być wykorzystywane dla realizacji celu „Ochrona i wzmacnianie jednostek”, zaliczono m.in. rezolucje w Radzie Praw Człowieka ONZ i Zgromadzeniu Ogólnym ONZ, popieranie ratyfikacji i wdrożenia odpowiednich konwencji ONZ-wskich i Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) i protokoły opcjonalne czy oświadczenia w sprawie łamania i łamania praw człowieka[13].

Historia dotychczas przyjmowanych przez UE na forum ONZ stanowisk pokazuje, że UE wykracza w nich dalece poza międzynarodowo ustalony konsensus dotyczący opisanych wyżej kontrowersyjnych pojęć. Wspomniane już zostały stanowiska Unii Europejskiej na Szczyt w Nairobi (od którego wiele państw, w tym również Polska zdecydowanie się odcięło) oraz na Spotkanie Wysokiego Szczebla dotyczące Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego. Podczas obu tych wydarzeń, Unia Europejska opowiedziała się za pełną realizacją tzw. „praw reprodukcyjnych i seksualnych” (pomimo faktu, że termin ten został odrzucony przez państwa) oraz prawem każdego do „decydowania o własnym ciele”. W obu stanowiskach podkreślono również „potrzebę zapewnienia powszechnego dostępu do (…) edukacji seksualnej i usług zdrowotnych”. Podobne deklaracje pojawiły się również w wystosowanym pod koniec zeszłego roku  przez UE na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ stanowisku w sprawie rezolucji dotyczącej „Globalnego zdrowia i polityki zagranicznej”. Znalazły się w nim również odniesienia do koncepcji przemocy uwarunkowanej „gender”. Znamienny jest fakt, że postulaty związane z walką z chorobami zakaźnymi, zapewnieniem dostępu do zdrowej żywności, czystej wody czy edukacji i profilaktyki zdrowotnej pojawiają się dopiero na końcu tego dokumentu i mają charakter drugoplanowy wobec „praw reprodukcyjnych i seksualnych”[14]. Kolejnym dokumentem, w którym znajdują się odwołania do tej koncepcji jest stanowisko UE na temat rezolucji ZO ONZ dotyczącej kobiet i rozwoju[15].

Odejście od zasady jednomyślności tylko usankcjonuje praktykę przyjmowania przez UE stanowisk dalece wykraczających poza ustalony konsensus. W konsekwencji, głos państw sprzeciwiających się przyjmowaniu tych stanowisk zostanie jeszcze bardziej zmarginalizowany i nie będzie stanowił punktu odniesienia w debacie nad kształtem przyjmowanej przez UE polityki.

                Ponadto, jednym z punktów odniesienia dla oceny realizacji Planu działania mają być debaty i rezolucje podejmowane przez Parlament Europejski[16]. W ostatnich latach Parlament Europejski wielokrotnie zaś zajmował stanowiska promujące dostęp do zabójstwa prenatalnego jako jednego z praw człowieka, natomiast jego brak uznawał za jedną z form przemocy wobec kobiet[17].

Promowanie legalizacji zabójstwa prenatalnego stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą ochrony życia (art. 38 Konstytucji RP[18]), która obejmuje wszystkich ludzi od momentu poczęcia. Postulaty proaborcyjne są również niezgodne z wiążącym Polskę prawem międzynarodowym, tj. z art. 2 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności[19], art. 2 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej[20], art. 6 ust. 1 i 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych[21] oraz art. 6 Konwencji o prawach dziecka[22]. Natomiast forsowanie wulgarnej edukacji seksualnej i ideologii „gender” narusza konstytucyjne prawo rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami (art. 48 ust. 1 i art. 53 ust. 1 Konstytucji RP).

Mając na uwadze zróżnicowany stosunek państw wobec terminu i zakresu pojęciowego „zdrowia i praw reprodukcyjnych i seksualnych” – a w szczególności sprzeciwu m.in. Polski - Unia Europejska nie powinna zajmować wspólnych stanowisk lub podejmować wspólnych działań na arenie międzynarodowej.

 

  1. Konkluzje

Zaproponowana przez Komisję Europejską procedura przyjęcia Planu działania dotyczącego ochrony praw człowieka i demokracji na lata 2020-2024 jest równoznaczna z przyjęciem przez Unię Europejską jednolitego stanowiska w odnośnie praw człowieka i demokracji w polityce zagranicznej. Zaakceptowanie przez kraje unijne wniosku Komisji Europejskiej będzie się wiązać z ograniczeniem kompetencji państw członkowskich na forum międzynarodowym do wyrażania własnego stanowiska w kluczowych kwestiach dotyczących m.in. ochrony życia od poczęcia.

Mając na uwadze dotychczas prezentowanie przez Parlament Europejski czy kraje unijne na forum ONZ stanowiska odnośnie aborcji, edukacji seksualnej czy „gender”, zachodzi uzasadniona obawa, iż Unia Europejska będzie prowadziła ww. zakresie politykę sprzeczną z polskim porządkiem konstytucyjnym. Rekomendowane jest zatem wyrażenie sprzeciwu przez Polskę w Radzie Unii Europejskiej i w Radzie Europejskiej wobec wniosku Komisji Europejskiej ws. przyjęcia Planu działania dotyczącego ochrony praw człowieka i demokracji na lata 2020-2024.

 

 

Autorzy:

Karolina Pawłowska - Dyrektor Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris

Magdalena Olek - Zastępca Dyrektora Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris


[1]Joint Communication To The European Parliament And The Council EU Action Plan on Human Rights and Democracy 2020-2024, https://ec.europa.eu/transparency/regdoc/rep/10101/2020/EN/JOIN-2020-5-F1-EN-MAIN-PART-1.PDF(dostęp: 31.03.2020 r.).

[2]Traktat o Unii Europejskiej (Dz. U. C 202 z 7 czerwca 2016 r. s. 16), dalej: TUE.

[3]Joint Proposal For A Recommendation Of The Council To The European Council On The Adoption Of A Decision Identifying The Strategic Objectives Of The Union To Be Pursued Through The EU Action Plan On Human Rights And Democracy 2020-202,  Https://Ec.Europa.Eu/Transparency/Regdoc/Rep/10101/2020/En/Join-2020-6-F1-En-Main-Part-1.Pdf(dostęp: 01.04.2020 r.).

[4]Annex To The Joint Communication To The European Parliament And The Council EU Action Plan on Human Rights and Democracy 2020-2024, https://ec.europa.eu/transparency/regdoc/rep/10101/2020/EN/JOIN-2020-5-F1-EN-ANNEX-1-PART-1.PDF, (dostęp: 31.03.2020 r.).

[5]Annex…, s. 1.

[6]Annex…, pkt I lit. A, s. 2.

[7]Preambuła konwencji stambulskiej, akapit 9.

[8]Preambuła konwencji stambulskiej, akapit 10.

[9]Reiterated EU commitment to playing a leading role in improving women’s and girls’ empowerment and access to sexual and reproductive health and rights, 5 November 2019,  https://www.nairobisummiticpd.org/commitment/reiterated-eu-commitment-playing-leading-role-improving-women%E2%80%99s-and-girls%E2%80%99-empowerment, dostęp: 22 kwietnia 2020 r. 

[10]EU Statement by Commissioner Andriukaitis – United Nations General Assembly: High-Level Meeting on Universal Health Coverage, 23 September 2019, https://eeas.europa.eu/delegations/un-new-york/67764/eu-statement-commissioner-andriukaitis-%E2%80%93-united-nations-general-assembly-high-level-meeting_en, dostęp: 22 kwietnia 2020 r. 

[11]Alex M. Azar II, Remarks on Universal Health Coverage , 23 September 2019, https://www.hhs.gov/about/leadership/secretary/speeches/2019-speeches/remarks-on-universal-health-coverage.html,  dostęp 22 kwietnia 2020 r. 

[12]Art. 6 i art. 168 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. C 202 z 7 czerwca 2016 r., s. 47), dalej: TfUE.

[13]Annex…, pkt I, s. 2.

[14]EU Statement – United Nations General Assembly: On the Adoption of the 2019 UNGA Resolution on Global Health and Foreign Policy, 11 December 2019, https://eeas.europa.eu/delegations/un-new-york/71933/eu-statement-%E2%80%93-united-nations-general-assembly-adoption-2019-unga-resolution-global-health-and_en, data dostępu: 22 kwietnia 2020 r.. 

[15]EU Explanation of Vote: United Nations 2nd Committee: Resolution on Women in Development, 27 November 2019, https://eeas.europa.eu/delegations/un-new-york/71356/eu-explanation-vote-united-nations-2nd-committee-resolution-women-development_en, data dostępu 22 kwietnia 2020 r. 

[16]Annex…, pkt V lit. A, s. 14.

[17]Por. np. rezolucja Parlamentu Europejskiego z 13 lutego 2019 r. w sprawie pogorszenia sytuacji w zakresie praw kobiet i równouprawnienia w UE (2018/2684(RSP)), https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-8-2019-0111_PL.html(dostęp: 22.04.2020 r.), rezolucja Parlamentu Europejskiego z 13 lutego 2020 r. w sprawie priorytetów na 64. Sesję Komisji ONZ ds. Statusu Kobiet (2019/2967 (RSP)), https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2020-0039_PL.html(dostęp: 01.04.2020 r.), rezolucja Parlamentu Europejskiego z 17 kwietnia 2020 r. w sprawie skoordynowanych działań UE na rzecz walki z pandemią COVID-19 i jej skutkami (2020/2616(RSP)), https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2020-0054_PL.html(dostęp: 22.04.2020 r.).

[18]Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.).

[19]Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2 (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 z późn. zm.).

[20]Karta praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz. U. UE. C. z 2007 r. Nr 303, str. 1 z późn. zm.).

[21]Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich I Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167).

[22]Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526 z późn. zm.).

Edukacja

Na co zezwala i czego zakazuje nauczycielom nowe rozporządzenie dotyczące prac domowych

Pierwszego kwietnia wejdą w życie regulacje przewidujące ograniczenia dla nauczycieli w szkołach podstawowych. Dotyczą one możliwości zadawania i oceniania prac domowych. W klasach I-III zabronione będzie zadawanie uczniom pisemnych i praktyczno-technicznych prac domowych z wyjątkiem ćwiczeń usprawniających motorykę małą, czyli np. umiejętność pisania. W klasach IV-VIII pisemne i praktyczno-techniczne prace domowe będą mogły być proponowane do wykonania przez nauczyciela, ale nie będą one obowiązkowe dla ucznia i nie będą podlegały ocenie.

Czytaj Więcej

Wolność religii w szkole

Prawo ucznia do udziału w rekolekcjach. Analiza zarzutów stawianych dyrektorom szkół przez niektóre organizacje pozarządowe

Główne tezy

· Rekolekcje mogą być organizowane na terenie szkoły.

· Każdy uczeń, który tego chce może uczestniczyć w rekolekcjach. Fakt uczęszczania bądź nieuczęszczania na lekcje religii nie ma znaczenia.

· Niepowiadomienie dyrektora szkoły z miesięcznym wyprzedzeniem o terminie rekolekcji nie uniemożliwia ich organizacji.

Czytaj Więcej

Ochrona życia

Zagrożenie zdrowia psychicznego kobiety ciężarnej jako przesłanka legalizująca aborcję

· Od czasu wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku uznającego niezgodność z Konstytucją aborcji eugenicznej, podejmowane są próby rozszerzającej interpretacji przesłanki zagrożenia zdrowia kobiety. Miałaby ona uzasadniać poszerzenie dostępu do aborcji w Polsce.

Czytaj Więcej

Ochrona życia

Analiza projektu Paktu ONZ na rzecz Prawa do Rozwoju

· W Grupie Roboczej Rady Praw Człowieka ONZ trwają prace nad projektem nowego traktatu międzynarodowego - Paktu na rzecz Prawa do Rozwoju.

Czytaj Więcej