Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 11.08.2020
Europejski Trybunał Praw Człowieka przyznał zamieszkałej w Hiszpanii Nigeryjce prawo do kontaktu z synem. Kobieta przez kilka lat walczyła o możliwość regularnych widzeń z dzieckiem i o wstrzymanie jego adopcji. Nigeryjka w tym czasie uzyskała zezwolenie na pobyt w Hiszpanii i znalazła pracę. Trybunał uwzględnił skargę kobiety, którą wniosła ze względu na naruszenie jej prawa do poszanowania życia rodzinnego.
Nigeryjka pod koniec 2008 r. urodziła chłopca. Matka zmagała się z trudną sytuacją osobistą, dlatego, gdy syn miał dwa miesiące, oddała go do schroniska dla sierot, zastrzegając jednak, że chce z nim utrzymywać kontakt. Już po kilku miesiącach, hiszpański dyrektoriat do spraw rodziny zawiesił prawo kobiety do regularnych wizyt. Jednocześnie instytucja uruchomiła procedurę adopcyjną, pomimo wyraźnego sprzeciwu matki.
Następne pięć lat kobieta spędziła na salach sądowych, odwołując się do kolejnych instancji, które prosiła o przywrócenie jej prawa wizyt oraz wstrzymanie procedury adopcyjnej. W toku postępowania, Nigeryjka wykazała wolę ustabilizowania swojego życia – spełniła warunki do uzyskania tymczasowego pozwolenia na pobyt w Hiszpanii, brała udział w programie integracji w społeczeństwie hiszpańskim, znalazła pracę. W 2014 r. sąd tymczasowo wstrzymał adopcję dziecka, ale już rok później zmienił stanowisko i zezwolił na adoptowanie chłopca przez nową rodzinę, pomimo sprzeciwu matki.
W 2016 r. kobieta złożyła skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, stawiając zarzut naruszenia jej prawa do poszanowania życia rodzinnego, zagwarantowanego w art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Trybunał uwzględnił skargę Nigeryjki. ETPC przypomniał, że odłączenie dziecka od biologicznej matki i przekazanie do adopcji powinno być traktowane jako środek ostateczny, mający zastosowanie, gdy nie jest możliwe wdrożenie środków mniej radykalnych. Tymczasem władze hiszpańskie już po trzech miesiącach odizolowały dziecko od matki, a przez następne lata nie podejmowały żadnych realnych prób odnowienia relacji między nimi.
„Ten wyrok to dobra wiadomość dla wszystkich rodzin niesprawiedliwie potraktowanych przez urzędników opieki społecznej. Trybunał po raz kolejny przypomina o niezaprzeczalnej i obiektywnej wartości, jaką jest więź dziecka z jego biologicznymi rodzicami. Urzędy opieki społecznej często tej wartości nie dostrzegają i dlatego nierzadko widzą rozwiązanie każdego problemu rodzinnego w przeniesieniu dziecka z jego rodziny naturalnej do rodziny adopcyjnej. A to powinno następować tylko w ostateczności, jak słusznie stwierdził Trybunał. Każdy rodzic ma prawo do drugiej szansy, a państwo powinno podjąć próbę pomocy w naprawieniu relacji rodzinnych, zanim zdecyduje się na ich całkowite zerwanie” – podkreśliła Karolina Pawłowska, Dyrektor Centrum Prawa Międzynarodowego Instytutu Ordo Iuris.
Sprawa Omorefe v. Hiszpania, wyrok ETPC z 23 czerwca 2020 r.
Takim tytułem opatrzony został artykuł w „The Washington Post” dotyczący ubiegłotygodniowej konferencji w Rzymie, zorganizowanej przez twórców tzw. Deklaracji z Casablanki. Dwudniowa konferencja, poświęcona dyskusji na temat globalnego zakazu macierzyństwa zastępczego, odbyła się w gmachu prywatnego rzymskokatolickiego uniwersytetu LUMSA (drugiego najstarszego uniwersytetu w Rzymie po Uniwersytecie Sapienza).
· W Rzymie miała miejsce międzynarodowa konferencja poświęcona zagadnieniu surogacji.
· Sąd Rejonowy Lublin-Wschód z siedzibą w Świdniku stwierdził brak podstaw do ograniczenia władzy rodzicielskiej rodziców nastolatki.
· Biały Dom opublikował prezydencki projekt budżetu Stanów Zjednoczonych na rok 2025, w którym – po raz pierwszy w historii – znalazła się propozycja wprowadzenia płatnego, 12-tygodniowego urlopu macierzyńskiego.
