wybory

Znajdujemy się w absolutnie przełomowym momencie dla ochrony życia w Polsce. Z jednej strony zbliżają się wybory. Szereg partii zapowiada legalizację masowego i dowolnego zabijania bezbronnych i nienarodzonych dzieci, a partie pozornie sprzyjające życiu mają na swoich listach osoby wprost opowiadające się za aborcją. Z drugiej strony, urzędnicy Ministerstwa Zdrowia podjęli działania zmierzające do poszerzenia dopuszczalności aborcji z pominięciem Sejmu i obywateli.

Minister ulega aborcjonistom

Przywrócenie masowej aborcji w Polsce byłoby makabrycznym krokiem wstecz na drodze praw człowieka. Polska odważnie wyznaczyła wzór poziomu ochrony życia dla Europy, obejmując pełną ochroną życia również chore dzieci nienarodzone – tak licznie zabijane na świecie z powodu zespołu Downa, a nawet z powodu wad serca czy kręgosłupa…

Wierzę, że obrona życia powinna być powodem do dumy i swoistym „towarem eksportowym” polskiej polityki zagranicznej. Ale jesteśmy świadomi, że to nie koniec walki o podstawowe prawo każdego człowieka.

W czerwcu alarmowaliśmy, że ówczesny minister zdrowia Adam Niedzielski podjął próbę wprowadzenia w Polsce „tylnymi drzwiami” niemal całkowicie nieograniczonego dostępu do aborcji. Szef resortu zdrowia uległ presji aborcjonistów i powołał zespół ekspertów, którzy mają przygotować wytyczne dla szpitali, dotyczące interpretacji obecnego prawa aborcyjnego. Ogłaszając powstanie zespołu, minister Niedzielski stwierdził, że zawarte w ustawie pojęcie „zagrożenia dla zdrowia kobiety ciężarnej” dotyczy także zdrowia psychicznego. Jeżeli powołany zespół poszedłby tą drogą – dostęp do aborcji byłby niemal nieograniczony, co potwierdza chociażby przykład Wielkiej Brytanii czy Hiszpanii, gdzie pod pretekstem zagrożenia dla zdrowia psychicznego matki, zabija się każdego roku setki tysięcy dzieci.

Aborcja na życzenie „tylnymi drzwiami”? Mówimy stanowcze NIE!

Jak tylko dotarły do nas informacje o działaniach ministra Niedzielskiego, natychmiast ujawniliśmy jego plany i nagłośniliśmy sprawę w mediach. Przygotowaliśmy analizę obowiązującego prawa, która przeczy tezom ministra oraz przypomina, że wypowiedzi polityków na konferencjach prasowych czy nawet wydane na ich polecenie wytyczne zespołu ekspertów, nie zwalniają lekarzy z przestrzegania obowiązujących przepisów.

Naszą analizę przekazaliśmy do ministerstwa zdrowia oraz ekspertów z ministerialnego zespołu, którzy opracowują właśnie wytyczne dla szpitali. Pismo trafiło także do wszystkich polskich szpitali z oddziałami ginekologiczno-położniczymi.

Działania analityczne wsparliśmy internetową petycją do ministra zdrowia i premiera Morawieckiego.

Presja ma sens

Presja okazała się skuteczna. Niedługo potem swoje mocne, jednoznaczne i zgodne z naszymi analizami stanowisko wydał Zespół Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych. Minister Niedzielski stracił swoje stanowisko.

Rządzący doskonale wiedzą o tym, że – wbrew propagandzie mainstreamowych mediów – krzykliwi zwolennicy aborcji są mniejszością. Większość Polaków wspiera politykę pro-life, a Kościół katolicki jednoznacznie stoi po stronie życia. Nic dziwnego, że rządzący wyhamowali swoje nieracjonalne działania i – już po zmianie na stanowisku ministra zdrowia – ogłosili przedłużenie prac ministerialnego zespołu o dwa miesiące. To pokazuje, że nasza presja ma sens. Ale musimy pozostać czujni – wiemy, że lobby aborcyjne działa i odsunięty w czasie problem z pewnością powróci.

Dlatego przygotowujemy kolejne analizy, zwracając się do ekspertów – psychologów, lekarzy i prawników – których opracowania będą miały na celu przekonać urzędników, że „psychiczna przesłanka aborcji” to zbyt subiektywna i niedookreślona podstawa odebrania prawa do życia – prowadząca do nieustannych sporów i konfliktów, których ofiarami padną konkretne dzieci.

Wybierzmy świadomie

Jednak najskuteczniejszym ciosem w aborcyjne lobby będzie wprowadzenie do Sejmu polityków wiernych obronie życia. W nadchodzących wyborach zachęcam, by oddawać głos na kandydatów, którzy swoimi dotychczasowymi działaniami udowodnili, że są gotowi z determinacją bronić życia, rodziny i wolności. Nawet wbrew partyjnej dyscyplinie lub politycznym naciskom. Niezwykle cieszę się, że również Episkopat w swoim dokumencie „Vademecum wyborcze katolika” przypomniał o konieczności uwzględnienia w decyzjach wyborczych wagi „wartości nienegocjowanych”.

Dlatego właśnie przygotowaliśmy sprawne i obiektywne narzędzie weryfikacji przedwyborczych obietnic i deklaracji – Latarnik Ordo Iuris. Przeanalizowaliśmy w nim szczegółowo, w jaki sposób głosowali posłowie dwóch ostatnich kadencji w 12 głosowaniach kluczowych dla obrony życia, rodziny i wolności. Wyróżniliśmy także posłów, którzy podpisali się pod przełomowym wnioskiem o zbadanie zgodności z Konstytucją aborcji eugenicznej.

Ranking posłów uzupełniliśmy o listę kandydatów, którzy pierwszy raz ubiegają się o miejsce w parlamencie i którzy nie mieli do tej pory okazji dowieść wierności deklarowanym ideałom w parlamentarnych głosowaniach. Są to osoby, które wykazały już swoje zaangażowanie w obronę życia, rodziny i wolności przez owocną współpracę z Instytutem Ordo Iuris przy konkretnych sprawach i projektach.

Serdecznie zachęcamy do zapoznania się z Latarnikiem Ordo Iuris.

SPRAWDŹ LATARNIK ORDO IURIS

Jestem przekonany, że nasze narzędzie okaże się bardzo pomocne dla każdego, kto chce świadomie oddać swój głos. Otrzymaliśmy już wiele podziękowań za naszą pracę od osób, które przyznają, że jeszcze kilka dni temu wiedziały na kogo oddać swój głos, ale Latarnik Ordo Iuris otworzył im oczy, bo dzięki niemu dowiedzieli się, że ich faworyt to człowiek, dla którego wierność życiu, rodzinie i wolności to tylko słowa, za którymi wcale nie idą realne czyny i podejmowanie niepopularnych decyzji.

Dlatego zachęcamy do samodzielnego zweryfikowania swojego potencjalnego kandydata.  

Adw. Jerzy Kwaśniewski – prezes Ordo Iuris

Już za kilka dni Polacy ruszą do urn, by zagłosować w najważniejszych wyborach – wyborach, które zdecydują o tym, kto będzie rządził Polską przez następne 4 lata. Udział w wyborach parlamentarnych jest naszym obywatelskim obowiązkiem, a nasz głos ma wpływ na losy kraju i codzienne życie każdego z nas. Warto podjąć trud zapoznania się z poszczególnymi kandydatami. Warto zagłosować na osobę, której deklaracje, konkretne decyzje oraz historia działalności publicznej dają pewną rękojmię rzetelnej i odważnej pracy poselskiej na rzecz życia, rodziny, wolności, bezpieczeństwa naszej Ojczyzny, zgodnie z chrześcijańskim etosem naszego ładu konstytucyjnego.

LATARNIK WYBORCZY ORDO IURIS - LINK

Rzetelna analiza zamiast przedwyborczych emocji

Pogłębionej analizie kandydatów nie sprzyja atmosfera kampanii wyborczej, pełnej emocji, płytkich deklaracji, uniesień i sztucznie wywoływanych tematów. Wielkie marsze, rozdmuchiwane skandale, prostacka propaganda biorą na co dzień górę nad poważną dyskusją nad przyszłością Narodu, zagrożeniami dla Ojczyzny i właściwymi drogami rozwoju.

Towarzyszą temu, szczególnie chętnie składane w czasie kampanii, zapewnienia o ideowości i wierności sprawom najważniejszym. Padają często z ust polityków, którzy zasiadając w ławach poselskich nie raz podnosili rękę przeciwko obronie życia, wiary i wolności.

Dlatego zdecydowaliśmy się przygotować narzędzie, które będzie doskonałą pomocą w podjęciu wyborczej decyzji w oparciu o konkretne, klarowne kryteria i dobrą analizę ostatnich lat działalności setek kandydatów na listach różnych partii. W naszych analizach skupiamy się na konkretnych osobach i ich konkretnych działaniach.

Tak powstał ranking posłów

W tym celu, szczegółowo przeanalizowaliśmy prace dwóch ostatnich kadencji parlamentu i wybraliśmy 13 decyzji (w tym 12 głosowań oraz listę poparcia jednego wniosku do Trybunału Konstytucyjnego), którymi politycy decydowali o sprawach najważniejszych z perspektywy obrony życia, rodziny i wolności, czyli kluczowych dla nas wartości, których obroną zajmujemy się od lat.

Jedną z inspiracji dla powstania „Latarnika Wyborczego Ordo Iuris” jest opublikowany niedawno dokument Komisji Episkopatu Polski zatytułowany „Vademecum wyborcze katolika”. Kościół przypomniał w nim, że podczas wyborów katolik nie może zapominać o „wartościach nienegocjowalnych”. Należą do nich między innymi obrona życia, ochrona rodziny i małżeństwa, prawa rodziców do wychowania dzieci, wolność sumienia i praktyk religijnych.

Drugą z inspiracji jest praktyka podobnych do Instytutu Ordo Iuris wiodących ośrodków analitycznych z USA. Przed każdymi wyborami dokonują one oceny pracy polityków, przypominając kongresmenom, że ktoś uważnie analizuje ich polityczne decyzje.

Oceniając postawę kandydatów wobec ochrony życia ludzkiego, wzięliśmy pod uwagę pięć głosowań związanych z ustawami dotyczącymi aborcyjnego zabijania dzieci oraz jedno głosowanie w sprawie ustawy ograniczającej stosowanie procedury zapłodnienia pozaustrojowego in-vitro, w ramach której dochodzi do eugenicznej selekcji poczętych dzieci.

Oceniając przywiązanie konkretnych kandydatów do wartości rodzinnych oraz to, czy są świadomi poważnych zagrożeń związanych z wdrażaniem dyktatu ideologii gender – przeanalizowaliśmy dwa głosowania związane z naszą obywatelską inicjatywą ustawodawczą „Tak dla rodziny, nie dla gender” oraz z projektem ustawy „Stop pedofilii”, która miała wzmocnić konstytucyjne prawo rodziców do wychowywania dzieci w zgodzie z własnym sumieniem.

Z kolei, aby sprawdzić stosunek poszczególnych kandydatów do wolności wyznania i sumienia oraz fundamentalnych praw i wolności obywatelskich – przeanalizowaliśmy ich głosowanie w sprawie obywatelskiego projektu ustawy „W obronie chrześcijan” oraz ustawy znanej jako „Piątka dla zwierząt” i „Lex Hoc”, które również są wymiernym probierzem przywiązania kandydata do konstytucyjnych wolności obywatelskich.

Na stronie „Latarnika Wyborczego Ordo Iuris” znajdują się linki do stron sejmowych z oficjalnymi wynikami głosowania na konkretne projekty ustaw. Za obronę życia, rodziny i wolności w każdym z powyższych głosowań – kandydaci dostali po jednym punkcie.

Dodatkowo uwzględniliśmy także posłów, którzy podpisali się pod wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie konstytucyjności aborcji eugenicznej. To właśnie dzięki tym osobom, Trybunał wydał w 2020 roku przełomowe orzeczenie, które ostatecznie zakończyło epokę zabijania w polskich szpitalach dzieci podejrzanych o chorobę lub niepełnosprawność. Dlatego każdy poseł, który poparł ten kluczowy dla obrony życia w Polsce wniosek, otrzymał dodatkowy punkt.

Następnie zsumowaliśmy wszystkie głosowania i przygotowaliśmy specjalną tabelę, w której można sprawdzić, jak głosował każdy z posłów. Ze względu na to, że część kandydatów pełniła funkcję posła w tylko jednej kadencji, część z nich nie uczestniczyła we wszystkich badanych głosowaniach. O tym, ile razy poseł zagłosował zgodnie z oczekiwaniami obrońców wartości, świadczy liczba w liczniku ułamka. Z kolei liczba w mianowniku pokazuje, ile razy poseł w czasie pełnienia swego mandatu miał szansę dowieść swojej konsekwencji w obronie wartości. Dla ułatwienia odbioru danych, oznaczyliśmy liczby różnymi odcieniami koloru zielonego, żółtego i czerwonego.

Odnajdź swojego kandydata

Tabelę można posortować według otrzymanej oceny – a więc od posłów, którzy najbardziej konsekwentnie bronili fundamentalnych wartości naszej cywilizacji przez całą swoją kadencję do tych, którzy ani razu nie zdecydowali się bronić życia, rodziny i wolności. Dzięki temu tabela przybiera formę swoistego rankingu posłów przywiązanych do życia, rodziny i wolności. Opcje filtrowania tabeli pozwalają też na wyświetlenie tylko przedstawicieli danego komitetu lub kandydatów z jednego tylko okręgu oraz wyszukanie konkretnego kandydata.

Aby ułatwić znalezienie właściwego kandydata danego okręgu wyborczego, przygotowaliśmy również specjalną mapę, na której w łatwy i intuicyjny sposób można odnaleźć swój okręg i przejść tylko do kandydatów startujących z danego regionu Polski.

Z myślą o kandydatach – debiutantach, naszą stronę uzupełniliśmy o osoby, które w przeszłości dowiodły swojego zaangażowania w obronę życia, rodziny i wolności przez owocną współpracę z Instytutem Ordo Iuris przy konkretnych sprawach i projektach. W osobnej kolumnie zestawień „Latarnika Wyborczego Ordo Iuris” oraz w osobnej sekcji strony „Latarnika” można odnaleźć potwierdzenie owocnej współpracy Instytutu z danym politykiem. Wierzę, że dla niektórych wyborców może to być ważna rekomendacja.

Serdecznie zachęcamy do samodzielnego przetestowania funkcjonalności naszej strony.

Aby skutecznie obronić się przed ofensywą potężnych lobbystów radykalnych, skrajnie lewicowych ideologii – musimy zadbać o to, by Polską rządzili ludzie, którzy nie boją się odważnie bronić fundamentów naszej cywilizacji.

Jeśli w sejmie znajdzie się szeroka reprezentacja posłów z różnych formacji politycznych, którzy w kluczowych głosowaniach będą głosować zgodnie z wyznawanymi przez nas wartościami – nawet wbrew „dyscyplinie partyjnej”, gdy decyzja wymaga realnego poświęcenia własnego interesu – będziemy mogli mieć pewność, że mamy w parlamencie swoich reprezentantów, którzy autentycznie działają w naszym imieniu, a nie jedynie deklarują swoje przywiązanie do życia, wolności i rodziny, by zyskać kilka dodatkowych głosów.

Adw. Jerzy Kwaśniewski – prezes Ordo Iuris

LATARNIK WYBORCZY ORDO IURIS - LINK

Wrześniowe wybory parlamentarne we Włoszech odbiły się szerokim echem w całej Europie. Tak powszechne zainteresowanie zmianą władzy w tym kraju jest efektem kilku zbiegających się czynników. Jednym z nich jest obserwowany od paru lat wyraźny „skręt w prawo” europejskich społeczeństw, które, doświadczając coraz to większych absurdów liberalno-postępowych programów mainstreamowych polityków, zaczęły dostrzegać nieskuteczność proponowanych przez nich rozwiązań i zwracać się ku alternatywom. Nie sposób przy tym pominąć wydarzeń jakie w ostatnich dwóch latach znacząco wpłynęły na jakość życia mieszkańców Starego Kontynentu. Mowa o globalnych przetasowaniach związanych z pandemią COVID-19, eskalacją rosyjskiej agresji na Ukrainie, a co za tym idzie – podwójnym, niezwykle silnym uderzeniem w gospodarki państw europejskich. W przypadku Włoch dodać należy trwający od lat i pogłębiający się kryzys gospodarczy i wieloletnie już trudności z utworzeniem rządu w drodze demokratycznych wyborów – wszak z ostatnich czterech rządów żaden nie przetrwał nawet półtora roku.

Tło polityczne – sytuacja Włoch i UE

W przededniu wyborów we Włoszech, gdy zwycięstwo bloku prawicowego z wysuniętą na prowadzenie Giorgią Meloni i jej Fratelli d’Italia było już niemal oczywiste, przewodnicząca Komisji Europejskiej, Ursula von der Leyen wypowiedziała się na temat przewidywanych już wyników:

„Zobaczymy wynik głosowania we Włoszech. Były też wybory w Szwecji. Jeśli sprawy pójdą w trudnym kierunku, mamy narzędzia, jak w przypadku Polski i Węgier. (…) Moje podejście jest takie, że pracujemy z każdym demokratycznym rządem, gotowym pracować z nami".

Słowa te wywołały znaczne oburzenie w całej Unii Europejskiej, ale przede wszystkim we Włoszech, gdzie nawet przedstawiciele partii i środowisk lewicowych podkreślali prawo Włochów do swobodnego, niezależnego, demokratycznego dokonywania wyborów.

Wypowiedź przewodniczącej KE nie grzeszy nazbyt dyplomatyczną formą i w dość oczywisty sposób wybrzmiała z niej obawa przed zmianami we Włoszech. Obawa ta, z perspektywy UE jest zrozumiała. Meloni w swoich wypowiedziach i programie partyjnym nie pozostawia wątpliwości, że, choć nie jest „antyunijna”, to jej wizja UE opiera się na wspólnocie suwerennych narodów, czerpiących garściami z cywilizacji chrześcijańskiej na której wyrosły. Giorgia Meloni jest też przewodniczącą nielubianej przez lewicowo-liberalnych polityków Europejskiej Partii Konserwatystów i Reformatorów (ECR). Należy jednak pamiętać, że o ile eurodeputowani w PE mają niewielką moc sprawczą, o tyle Rada Unii Europejskiej (Rada), w której zasiadają ministrowie państw członkowskich, jest najwyższym organem decyzyjnym UE. Można się spodziewać, że ten konserwatywny i antyfederalizacyjny głos, który do tej pory (w różnych formach i natężeniu) wybrzmiewał w Radzie ze strony Polski i Węgier zostanie – po utworzeniu nowego rządu - wzmocniony także przez Włochy. Co kluczowe, choć w ramach Konferencji o Przyszłości Europy[1] sformułowano postulat rezygnacji z prawa veta w Radzie (uzasadniając to rzekomą koniecznością „usprawnienia procesów demokratycznych w UE”)[2], to zasada jednomyślności w przypadku spraw najistotniejszych nadal tam obowiązuje.  I to właśnie obawa przed dołączeniem Włoch do państw, które będą się sprzeciwiać nowym ideologicznym i federalizacyjnym projektom, wydaje się być przyczyną tak panicznej wypowiedzi Ursuli von der Leyen. Gdy uświadomimy sobie, że w przyszłym roku czekają nas wybory w Hiszpanii, w których dużą szansę na zwycięstwo ma konserwatywny Vox – popłoch jaki zapanował wśród polityków odpowiedzialnych za kierunek, który dziś prezentuje UE, przestaje dziwić.

Zasady działania UE a próby ingerencji we włoską demokrację

Groźby przewodniczącej UE oczywiście nie wpłynęły na przebieg wyborów we Włoszech. Można wręcz zaryzykować stwierdzenie, że jeżeli komuś zaszkodziły, to tylko Komisji Europejskiej, utwierdzając Włochów i resztę państw unijnych w słuszności obaw o próby wkraczania Unii w obszary kompetencji, których państwa nigdy jej nie przyznały.

Znacznie dalej idące i niepokojące wydarzenie miało miejsce kilka dni po wyborach, gdy europosłowie Katarina Barley (SPD), Daniel Freund (Grüne) i Moritz Körner (FDP) zażądali od Manfreda Webera, przewodniczącego Europejskiej Partii Ludowej (EPP) żeby – angażując włoskich członków EPP, nie dopuścił do powstania prawicowego rządu we Włoszech. Choć wydarzenie to przeszło przez media bez większego echa, to odnotować należy, że – w przeciwieństwie do wypowiedzianych podczas konferencji słów von der Leyen, które można uznać za „niezobowiązujące” – w tym przypadku wyrażone zostało formalne, skierowanie na piśmie żądanie[3]. Pozwala to rozpatrywać wniosek eurodeputowanych w kontekście obowiązujących Unię ram prawnych.

U fundamentu wspólnoty jaką ma być Unia Europejska, leżą zasady wyrażone w traktatach: zasada przyznania kompetencji[4], zasada pomocniczości[5], zasada proporcjonalności[6], zasada poszanowania równości i tożsamości narodowej państw członkowskich[7], zasada lojalnej współpracy[8], zasada równowagi instytucjonalnej[9], zasada demokracji[10]. Właśnie w obliczu tych zasad, eurodeputowani zwracający się do Manfreda Webera wystąpili z żądaniem poczynienia politycznych kroków, które pozwolą zablokować utworzenie rządu zgodnego z wolą Włochów wyrażoną w demokratycznych wyborach, co samo w sobie stanowi co najmniej obrazę każdej z tych leżących u fundamentu UE zasad. Próba ingerowania w wybory i wpływania na kształt rządu państwa członkowskiego jest zaprzeczeniem zasad i wartości unijnych, począwszy od zasady demokracji, na zasadzie poszanowania równości narodowej i przyznania kompetencji kończąc. Tak śmiałe zachowanie eurodeputowanych EPP – wszak Katarina Barley z dumą opublikowała treść listu na swoim profilu twitterowym, świadczy jednak nie tylko o zachłyśnięciu ideologicznym autorów, którzy przestali dostrzegać, że stając w obronie „fundamentalnych wartości europejskich” i sprzeciwiając się „wrogom demokracji” – sami wartości te depczą, a demokratyczne procesy podważają. Sam fakt, że list, w którym europosłowie kategorycznie stwierdzają, że „demokratyczna zapora po prawej stronie nie może upaść. Nie możemy pozwolić, aby Włochy stały się precedensem dla Europy i aby jeszcze bardziej ekstremistyczne partie prawicowe zawierały układy z siłami konserwatywnymi w celu dążenia do władzy”[11], mógł powstać i ujrzeć światło dzienne, świadczy o fatalnej kondycji Unii Europejskiej.

Unia Europejska wobec zmian na świecie

Organizacja, której sztandarowym hasłem jest demokracja i praworządność, w obliczu demokratycznych procesów zachodzących na świecie, okazuje się być jedynie fasadą dla politycznych sojuszy i ideologicznych programów – w dodatku niezwykle słabą. Fasadą, która rozpada się w pył, gdy tylko demokracja i praworządność przestają sprawdzać się w roli gwarantów zastanych układów.

Dokładnie tak przedstawiają to sami autorzy listu. „Dlatego chcielibyśmy prosić o zaangażowanie członków Europejskiej Partii Ludowej we Włoszech również w ten prodemokratyczny i proeuropejski konsensus, który jest używany w wielu krajach UE, aby utrzymać skrajnie prawicowe stanowiska i partie poza rządem. Na przykład w Niemczech żadna partia demokratyczna nie pomogła skrajnie prawicowej AfD przejąć odpowiedzialności za rząd. […] nie jest za późno, aby powstrzymać skrajnie prawicową premier Giorgię Meloni we Włoszech. Dlatego prosimy Pana, jako przewodniczącego Europejskiej Partii Ludowej, o przekazanie Pańskim posłom we Włoszech, że EPP nie może być zaangażowana w prawicowy rząd ekstremistyczny we Włoszech”.

Fragment ten można przyjąć za swoistą definicję „demokracji” i „europejskości” w rozumieniu znacznej części polityków zasiadających w PE. Wiedza ta pozwala spojrzeć w innym świetle na konflikty pomiędzy Unią a państwami członkowskimi, w tym Polską.

Anna Kubacka – analityk Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris

Wyniki ostatnich wyborów parlamentarnych we Włoszech, zdecydowanie wygranych przez prawicową koalicję pod przewodnictwem Giorgii Meloni, uwidaczniają wyraźną preferencję Włochów dla partii konserwatywnych. Jest to również niewątpliwa porażka partii lewicowych, które rządziły krajem przez ostatnią dekadę, w tym w czasie pandemii koronawirusa, kiedy to podejmowały decyzje w znacznym stopniu wpływające na podstawowe wolności obywateli. Rządy te przyjęły ustawy o przyśpieszonych rozwodach, związkach osób tej samej płci oraz przepisy pozwalające na odmowę leczenia człowieka pod koniec jego życia.

Szansa na zdecydowaną zmianę

Zwycięstwo prawicowej koalicji ponownie wprowadziło do włoskiego krajobrazu politycznego wyraźną dwubiegunowość między partiami „postępowymi” i „konserwatywnymi”. Wyznacza ona linię podziału pomiędzy wizją polityczną zmierzającą do odrzucenia chrześcijańskich korzeni Europy oraz dziedzictwa prawa naturalnego oraz wizją zmierzającą do utrzymania i zachowania tradycyjnych wartości i tożsamości narodów, przy jednoczesnej ochronie rodziny i życia ludzkiego. Wyniki wyborów wskazują również na istotną zmianę pozycji, jaką Włochy zamierzają zajmować na arenie europejskiej i międzynarodowej, ponieważ prawicowa koalicja zdecydowanie opowiada się za oparciem Unii Europejskiej na zasadzie subsydiarności.

Koalicja partii prawicowych złożona z Fratelli d'Italia, Lega, Forza Italia i Noi Moderati zdobyła 44 proc. oddanych głosów, podczas gdy koalicja lewicowa, którą tworzą Partito Democratico, + Europa, Sinistra Italiana e Verdi, Impegno Civico osiągnęła wynik 26 proc. Inne partie uzyskały mniejsze poparcie - Movimento 5 Stelle, kierowane przez byłego premiera Giuseppe Conte otrzymało 15 proc. głosów, a Piu' Azione, dowodzone przez Carlo Calendę i Matteo Renziego (również byłego premiera) – 7 proc. Najbardziej postępowa partia - Piu' Europa Emmy Bonino, opowiadająca się za eutanazją, aborcją, legalizacją narkotyków, prostytucji, „małżeństwami” tej samej płci i adopcją przez nie dzieci, nie przekroczyła minimalnego progu i nie wejdzie do parlamentu. Podobnie Monica Cirinna, twarz ustawy o związkach cywilnych osób tej samej płci, nie otrzyma mandatu, gdyż przegrała w okręgu wyborczym, w którym była kandydatką Partii Demokratycznej. 

W tym sensie wybory oznaczają nie tylko zwycięstwo partii prawicowych, ale przede wszystkim wyraźną porażkę sił, które przez lata dążyły do zatwierdzenia we włoskim parlamencie ustaw godzących w godność człowieka. Odzwierciedlają one jasne stanowisko Włochów w tych kwestiach, pomimo przeforsowania ustaw, które nie cieszyły się dużym poparciem wśród społeczeństwa.

Ponadto największe poparcie w ramach prawicowej koalicji uzyskała Fratelli d'Italia Giorgii Meloni, która samodzielnie osiągnęła 26 proc. głosów, wysuwając się ponad inne podmioty polityczne jako wiodąca partia Włoch. Wizja i projekt, na którym opiera się program Fratelli d'Italia, deklaruje silne zakotwiczenie w obronie włoskiej tożsamości kulturowej i obronie interesu narodowego na arenie międzynarodowej, zdecydowanie dystansując się od podejścia poprzednich premierów, którzy rządzili krajem w ścisłym powiązaniu z agendą europejską. Celem partii nie jest jednak wyjście ze strefy euro czy osłabienie instytucji europejskich, ale raczej zmiana paradygmatu w dialogu z Komisją Europejską i organami ponadnarodowymi oraz realizacja polityki respektującej suwerenność Włoch i innych państw członkowskich UE w procesie decyzyjnym.

Różnice w poglądach poszczególnych koalicjantów

W kwestii praw społecznych należy jednak najpierw zauważyć, że w ramach prawicowej koalicji współistnieją różne podejścia do tematu związków cywilnych osób tej samej płci czy kwestii aborcji. Najbardziej postępowa partia w koalicji, Forza Italia Silvio Berlusconiego, której członkowie głosowali za ustawą Cirinny, jest partią mniejszościową. Natomiast stanowisko Salviniego i Meloni w sprawie nauczania ideologii gender w szkołach opiera się na wolności rodziców do decydowania o edukacji swoich dzieci. Jednocześnie oboje wielokrotnie sprzeciwiali się propozycjom adopcji przez pary tej samej płci oraz idei, że dziecko nie potrzebuje matki i ojca, aby rosnąć i rozwijać swoją osobowość. Z tej perspektywy zdecydowanie sprzeciwiali się próbom zastąpienia w dokumentach dotyczących dzieci terminów „ojciec” i „matka” terminami „rodzic 1” i „rodzic 2”. Fratelli d'Italia i Lega podkreśliły jednak, że nie usuną ustawy o związkach partnerskich ani ustawy o aborcji. Zobowiązały się za to do obrony instytucji rodziny oraz do egzekwowania części ustawy o aborcji poświęconej zapobieganiu zabójstwa prenatalnego poprzez pomoc i finansowanie tych matek, które czują się zmuszone do dokonania aborcji z powodu trudności ekonomicznych.

Z tej perspektywy, chociaż większościowe partie polityczne nie zaangażują się w znaczące zmiany dotyczące ustaw uchwalonych w ostatnich latach przez parlament włoski, prawdopodobnie zaprzestaną promowania ustaw szkodliwych dla godności ludzkiej lub nie będą stosować w prawie krajowym sprzecznych dyrektyw europejskich w takich kwestiach, jak negowanie męskości i kobiecości lub dalsze promowanie aborcji albo „małżeństw” osób tej samej płci. Czynniki te kreują pozytywny obraz kierunku, w jakim podąża społeczeństwo włoskie oraz jaki mogą obrać również inne państwa członkowskie UE, wspierając np. wzajemny prymat prawa krajowego w sprawach nienależących do kompetencji Unii Europejskiej.

Veronica Turetta - analityk Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris