parlament europejski

W ubiegłym tygodniu w Parlamencie Europejskim odbyła się debata na temat „pisemnej Deklaracji o godności w ostatnich chwilach życia”, której rzeczywistym celem jest promowanie tzw. prawa do eutanazji w Europie. Ostatecznie, Deklaracja nie otrzymała poparcia większości europarlamentarzystów – podpisało ją zaledwie 95 Europosłów spośród 751.

Choć deklaracja posługuje się w tytule pojęciem „godności ludzkiej”, z ochroną tejże godności w rzeczywistości nie ma nic wspólnego, a jej prawdziwym celem jest promocja eutanazji w Europie. Jak stanowi tekst dokumentu, „wszyscy obywatele Europy, niezależnie od ich pochodzenia i miejsca zamieszkania, którzy znajdują się w terminalnej fazie choroby nieuleczalnej choroby powodującej u nich cierpienie fizyczne lub ból psychiczny nie do zniesienia, które nie mogą być złagodzone, powinni mieć możliwość uzyskania odpowiedniej pomocy medycznej, tak, ażeby zakończyć swoje życie w godności”.

Pisemne deklaracje i oświadczenia nie mogą być traktowane jako oficjalne stanowiska Parlamentu Europejskiego, a jedynie jako wyraz politycznej woli poszczególnych Europarlamentarzystów, którzy je sygnują. Mimo to, za pocieszający należy uznać fakt, że tak niewielu posłów PE (zaledwie 95 z 751) zdecydowało się podpisać tę kontrowersyjną deklarację i tym samym opowiedzieć się przeciw ochronie życia.

Niestety, lobby na rzecz utworzenia międzynarodowego „prawa do eutanazji” coraz silniej zaznacza swoją obecność w Parlamencie Europejskim. Jak zauważa prezes organizacji FAFCE – Antoine Renard - „Stwarza to ryzyko, że uwaga europejskich decydentów zostanie odwrócona od realnych problemów, takich jak konieczność podjęcia przez UE działań na rzecz faktycznego wspierania i promowania dobrych praktyk w państwach członkowskich w dziedzinach opieki paliatywnej oraz wsparcia rodzin opiekujących się bliskimi u kresu ich życia. Jednocześnie, porażka pro-eutanazyjnej Deklaracji pokazuje, że ludzka godność nie może być polem dla konfliktów politycznych i nie może być wykorzystana do szerzenia skrajnych ideologii.".

We wtorek Parlament Europejski przyjął dwie rezolucje, które mogą wpłynąć na ograniczenie wolność wypowiedzi oraz promują ideologiczną koncepcję praw reprodukcyjnych i seksualnych. Oba dokumenty stoją w sprzeczności z prawem pierwotnym Unii Europejskiej.

Przyjęte rezolucje zawierają przepisy sprzeczne z prawem unijnym i mogą negatywnie wpływać na prawne gwarancje wolność słowa oraz poziom ochrony życia ludzkiego. W obu przypadkach kontrowersyjne sformułowania zostały usytuowane w tekstach, których zasadnicza część nie budzi większych wątpliwości – jedna z rezolucji ma na celu „zmniejszanie nierówności ze szczególnym uwzględnieniem ubóstwa dzieci”, a druga dotyczy roli Unii Europejskiej w Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Pierwszy projekt wzywał państwa członkowskie do promowania praw reprodukcyjnych i seksualnych, postrzegając je jako środek służący zmniejszeniu ubóstwa. Prawa te odnoszą się przede wszystkim do antykoncepcji oraz edukacji seksualnej. W szerokim rozumieniu obejmują także „prawo legalnej aborcji”. Tymczasem UE nie ma w ogóle kompetencji w materii formułowania i realizowania polityki z zakresu problematyki zdrowia publicznego. UE posiada tylko kompetencje wspomagające, a więc takie, które nie mogą zastąpić kompetencji państw członkowskich. Dlatego też forsowanie takich rozwiązań jest niedopuszczalne.

Sytuowanie instrumentów mających sterować ludzką prokreacją w kontekście „walki z ubóstwem”, jednoznacznie przywodzi na myśl, rozpowszechnione wśród demokratycznych państw Zachodu na początku XX w., niesławne praktyki eugeniczne. Warto przypomnieć, że kontynuatorem wiodącej ówcześnie organizacji eugenicznej jest dziś Planned Parenthood, jedna z największych globalnych organizacji dostarczających i promujących aborcję, o której ostatnio głośno było w związku z handlem organami dzieci uśmierconych w prenatalnym okresie ich rozwoju.

W drugiej rezolucji pojawia się informacja, że UE ma wspierać ONZ w przeciwdziałaniu dyskryminacji ze względu na „tożsamość i ekspresję płciową”. Oba pojęcia są bardzo szerokie i mogą w konsekwencji doprowadzić do ograniczania wolności wypowiedzi osób sprzeciwiających się zarówno ideologii gender, jak i zacieraniu biologicznego znaczenia płci. Dokument zawiera także wezwanie, by Rada Bezpieczeństwa ONZ zwracała większą uwagę na łamanie praw osób LGBTI, szczególnie na terytorium kontrolowanym przez ISIS. Rażące jest to, że projektodawca milczy jednocześnie o eksterminowanych tam chrześcijanach, stanowiących najbardziej uciskaną grupę w tamtych rejonach.

W obu przyjętych rezolucjach znajdują się zatem treści sprzeczne z Traktatem o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), naruszające zasadę subsydiarności i podział kompetencji pomiędzy UE a państwami członkowskimi (art. 2 ust. 5, art. 6, art 168 TFUE).

Obie rezolucje zostały przyjęte we wtorek 24 listopada w pierwszym czytaniu przez Parlament Europejski. Przeciwko kontrowersyjnym przepisom głosowała jednak duża część polskich europarlamentarzystów. Chociaż nie mają one mocy wiążącej, ich treść posiada istotne znaczenie polityczne i może być wykorzystywana do wywierania nacisków na państwa członkowskie. Jednocześnie dokumenty takie wyznaczają de facto standardy w sposobie opisywania i postrzegania rzeczywistości przez instytucje Unijne. Chociaż więc nie mają one mocy prawnej, mają ogromną doniosłość praktyczną na płaszczyźnie politycznej.